Ptaków wrzask

Zwierzęta boją się tylko tyle, ile trzeba; dopóty, dopóki istnieje bezpośrednie zagrożenie. Człowiek boi się zawsze. Jego lęk jest zakodowany nie tylko w podświadomości, ale i w pamięci.

_Władysław Grzeszczyk – Parada paradoksów_

 

Człowiek boi się zawsze, czy może jedynie posiada większą świadomość otaczających
go zagrożeń, również tych niewypowiedzianych, niebezpośrednich?

Zwierzę ma konkretnych, zidentyfikowanych wrogów, człowiek nie ma tyle szczęścia i na wszelki wypadek boi się na wyrost. A może jedynie kreuje lęk przed otaczającą go wielką niewiadomą i podsyca go obrazami swej wyobraźni?

 

 

Gdy pierwszy raz obejrzałam film „Ptaki” Hitchcocka moja wyobraźnia spowodowała, iż każdy wróbel wydawał mi się podejrzany (nie był to może rok 63., ale kilka lat później wciąż działał na wyobraźnię).
Dziś ptaki w latające blisko nad głową wciąż budzą mój respekt, jednak czas sprawił, że populacja biednych wróbelków nieubłaganie się zmniejsza, a lęk pozostał zabawnym wspomnieniem.

I tak naprawdę w większości przypadków nasze lęki szybko przechodzą do historii, tylko należy im na to pozwolić.

 

Dla „Drobiazgowych” – zdaję sobie sprawę, że wróbel nie był przewodnim motywem
ww. dzieła :O)